รูปพวกนี้ถ่ายตอนวันสุดสัปดาห์ที่ห้อง เพราะไม่รู้จะทำอะไร มองซ้ายมองขวาก็เห็นเจ้ากีต้าร์ไฟฟ้าตัวเก่าตัวนี้ที่อุดสาห์ไปซื้อกับเรมอนเมื่อปีที่แล้วกะว่าจะตั้งวงเล่นกันสองคน แล้วก็จะไปแสดงตอนงานคริสต์มาสแต่จนแล้วจนรอดก็แทบไม่ได้เล่นเลย จำได้ว่าตอนที่ซึ้อนี่ภูมิใจมากว่าจะได้ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ซะหน่อย สุดท้ายก็ไปไม่รอด ได้แต่เก็บมันไว้จนฝุ่นเกาะ นานๆจะปัดเอามาเล่นซะที ก็เลยถ่ายภาพกีตาร์ให้ออกมาในแนวเหงาๆ เหมือนจะถ่ายทอดอารมณ์ของกีต้าร์(ถ้ามันมีอารมณ์เหมือนคน) ว่ากูเหงาจริงๆโว้ย....
โทนสีของรูปที่ถ่านในช๊อตนี้ เลยออกมาลักษณะอย่างที่เห็นนี้แหละ แต่บอกก่อนว่ารูปที่เอามาให้ดูชุดนี้ทำretouch เกือบทุกรูป เพราะสีที่ออกมาจากกล้องมันไม่เหงาได้ดังใจ
รูปนี้น่าจะเป็นรูปที่ชอบมากที่สุด ดูมันเหงาๆสมกับconceptดี ไม่รู้ว่าคนอื่นดูแล้วจะรูสึกเหงาไปด้วยรึเปล่า(ถ้าดูรูปแล้วไม่เหงาแสดงว่าไม่มีอารมณ์สุทรีย์นะสิ) มันคงแล้วแต่นะ ต่างคนต่างจิตต่างใจ ต่างพ่อต่างแม่(เกี่ยวมั้ยเนี่ย...)
สุดท้าย.......บางครั้งบางคราก็คงมีความเหงาแวะเข้ามาทักทายบ้าง มันก็คงเกิดขึ้นได้กับทุกๆคน ไม่ว่าเราจะอยากพบอยากเจอมันหรือไม่ก็ตาม (ถึงตอนนี้อยากจะเปิดเพลง เหงาของ pacemaker....นี่แหละเหงานี่คือความจริงที่ได้เจอ เจ็บปวดทรมาร.....โอ้ความเหงามันช่างหนาวมันช่างยาวนานและทุกข์ทน รอคอยใครบางคนมาหยุดมัน ตึ๊งตึงตึ้งตึง......) จบแล้วคร้าบบบ
r.jpg)
No comments:
Post a Comment